Zondagavond worden we uitgenodigd door Aldo en Monika (onze Italiaanse bovenbuurman en van oorsprong Hongaarse bovenbuurvrouw) om de finale van het WK bij hen te komen kijken. Aldo heeft heerlijke pasta carbonara voor ons gemaakt en een heerlijke "Parmigiana" (melanzane alla parmigiana).
We gaan er vanuit dat Duitsland wint, per slot van rekening is voetbal een spelletje met 2x 11 spelers en een bal, waarbij Duitsland altijd wint. Bovendien zijn we niet zo onder de indruk van Argentinië.
Afijn, hoewel het erg lang duurt komt onze voorspelling inderdaad uit.
Melanzane alla parmigiana (mijn recept, want het recept van Aldo moet ik hem zeker nog een keer ontfutselen):
Ingrediënten
tomaten, beetje knoflook, basilicum, aubergine, mozzarella, parmezaanse kaas
Bereiden:
Aubergines in plakken (ca halve cm) snijden, in vergiet doen en flink met zout bestrooien zodat de bittere smaak eruit trekt. Eventueel met een bord verzwaren om proces te versnellen.
Tomaten in stukjes snijden, knoflook in ruim olijfolie zachtjes bakken zodat geur en smaak vrij komt. Tomaten toevoegen. Wat verse basilicum in kleine stukjes scheuren en meestoven. Eventueel wat extra kruiden toevoegen (mijn "geheime" Italiaanse kruidenmix bestaat o.a. uit aglio, olio e peperoncino kruiden aangevuld met zo nog wat elders opgeduikelde kruidenmix). Tomatenstukjes ca kwartier stoven tot stevige saus ontstaat, eventueel wat peper toevoegen, zout doe ik zelf nooit. (Kan eventueel ook met tomaten uit blik of deels aanlengen met een tomatensaus die je in de Italiaanse supermarkt kant en klaar koopt, maar er gaat niets boven helemaal vers).
Mozzarella in plakjes snijden.
Oven voorverwarmen (180 graden). Ovenschaal invetten met olijfolie. Dun laagje tomatensaus op de bodem van de schaal, helemaal bedekken met aubergine plakken, vervolgens plakjes mozzarella en zo minimaal 2 lagen "bouwen", eindigen met mozzarella. Tenslotte nog lekker vers geraspte parmezaanse kaas erover en dan in de oven tot de bovenkant mooi bruin is.
Maandag 14 juli
Maandag een rustig dagje rond ons huis en bij het zwembad. De buurvrouw maakte zich gisteren nog druk dat het concert niet door zou gaan, maar hoewel de dag bewolkt begint, klaart het toch behoorlijk op en kunnen we nog lekker bij het zwembad ronpoedelen.
Om kwart voor 8 vertrekken we opnieuw naar Peccioli voor het openlucht concert van Fiorella Mannoia in het anfitheater Fonte Mazolla. Voor dit concert zijn ca. 3000 kaarten verkocht. Hierdoor ontstaat een aanzienlijk parkeervraagstuk. Om alles in goede banen te leiden zijn veel vrijwilligers ingeschakeld. Wij krijgen een plekje aangewezen recht voor de ingang van het kerkhof. Normaal mogen daar geen auto's staan, maar nu dus wel. Handig, want at is redelijk dicht bij het anfiteatro, hetgeen betekent dat we aan het eind dus ook snel weg kunnen zijn voordat al die andere auto's elkaar gaan blokkeren in de smalle straten van Peccioli.
Het concert van Fiorella Mannoia is erg mooi, veel mooie liedjes die bovendien ook nog heel goed te verstaan zijn. Behalve wat oud werk zingt ze ook een paar mooie nummers van de CD "Sud" waarvoor ze voor het eerst ook zelf nummers heeft geschreven. Mooie liedjes die niet alleen over het zuiden van Italië gaan maar ook over problemen in Afrika en over de gevolgen van (im)migratie. Speciale aandacht heeft ze voor Lampedusa, waar de paar honderd tellende eilandbewoners bijna letterlijk overspoeld worden door vele duizenden immigranten.
Tevens brengt ze enkele nummers van Lucio Dalla ten gehore alsmede werk van Vasco Rossi en Renato Zero. Het publiek zingt luidkeels mee.
Op een gegeven moment roept iemand "Fiorella, guardi la Luna" en inderdaad, de volle maan komt mooi achter de sluierbewolking vandaan en belicht de reuzachtige stenen beelden op een waanzinnig mooie wijze. Mooie verwijzing ook naar de Undici Lune (11 manen), zoals het festival heet. Na drie toegiften eindigt het concert met het prachtige nummer Cielo d'Irlanda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten