Samuele |
Al weer de laatste echte vakantiedag in Montecchio. Morgen
vliegen we weer naar huis en moeten we al rond het middaguur richting Galileo
Galilei Airport. Deze zaterdag genieten we nog even van een lekker rustig dagje
bij het zwembad en doet Paul wel 2x cinque minuti met Samuele (zowel voetballen
als spelletjes in het water).
In de loop van de dag gaan we nog even naar de COOP in La
Rosa. Vanavond hebben we namelijk onze eerste Palazzotto Montecchio Condominio
Buren BBQ. Weliswaar niet met alle buren, want Mario en Franca hebben afgezien
van zwembad en gemeenschappelijke ruimte en Andrea is er niet. Bovendien zijn
we Andrea ook vergeten uit te nodigen. Afijn, afspraak is dat wij de drank
regelen en Aldo het eten. Behalve vlees gaat hij ook een primo bereiden, want
geen enkele Italiaanse maaltijd is af zonder pasta, dus ook geen BBQ.
Wij laden de kar bij de COOP vol met Spritz pronto da bere
(dus kant en klare Spritz, niet zo lekker als zelfgemaakt maar wel handig bij
het zwembad), Prosecco en witte en rode wijn. Plastic bordjes en bestek erbij… “che la festa commincia” (laat het feest
maar beginnen).
Bij terugkeer ploffen we weer in het zwembad, waar Aldo
ondertussen ook verkoeling komt zoeken. Hij is ’s ochtends naar zijn eigen
adresjes geweest, o.a. een boer waar hij altijd verse groenten haalt en bij de
Panorama in Ponsacco, waar hij vlees van een fokkerij in Empoli haalt. Hij is
thuisgekomen met voor een weeshuis aan vlees, dat wordt vanavond nog een hele
uitdaging.
De voorbereidingen voor het feest in volle gang |
Voorlopig is het nog lang geen etenstijd dus is het hele
condominium zo’n beetje in het zwembad te vinden. Aldo komt er ook gezellig
bij. Hij vertelt wat hij allemaal heeft gehaald. Ik hoor hem samen met Andrea in
het zwembad adresjes uitwisselen waar je goed kunt eten en waar je allerlei
lekkernijen kunt halen. Ondertussen proberen wij ons nog een beetje door onze
vakantiebibliotheek heen te lezen en de laatste zonnestralen op te slaan, in
Nederland schijnt het beduidend minder goed weer te worden de komende week.
Even na zevenen ga ik samen met Aldo de BBQ’s aansteken en
Samuel komt ook even poolshoogte nemen.
Aldo en Samuele steken de BBQ aan |
Ons kleine draagbare Q-tje mag dan wel
wat minder groot zijn, maar weert zich kranig in vergelijking met de grotere.
Dat mag ook wel, want er moet een flinke hoeveelheid gegrild worden. Ik zie
direct al dat we veel te veel eten hebben, volgens mij kunnen we het halve dorp
wel uitnodigen. Terwijl de kolen op temperatuur komen en langzaam roodgloeiend
worden gaat Aldo de pasta en antipasti maken en ga ik de drank verzamelen.
De Spritz is al goed op temperatuur, de rode wijn kan vast
op tafel en de witte wijn ligt klaar, die gaat op het laatste moment in de
koeler. De timing gaat niet helemaal goed, dus uiteindelijk drinken we het
aperitief maar op bij de antipasti en de pasta, die tegelijkertijd op tafel
komen. Overigens wat mij betreft niet echt voor herhaling die kant en klare mix. Volgende keer ga ik gewoon weer met de Aperol. Prosecco, Aqua Frizzante, ijs en een schijfje sinaasappel aan de slag.
Het is in ieder geval heel erg gezellig ondanks de Babylonische
spraakverwarring. Naarmate er meer drank geconsumeerd wordt begint iedereen
elkaar steeds beter te begrijpen en hoef ik niet steeds meer te vertalen.
Er komen enorme hoeveelheden vlees van de BBQ af en ik moet nog even snel ingrijpen wanneer onze kleine BBQ iets te hard gaat en de worsten dreigt te cremeren. De vlammen slaan er bovenuit maar gelukkig hebben we een deksel. De worsten, karbonades en ribbetjes smaken enorm goed, daar herken je toch wel aan of het vlees van een goede slager is. Nadat iedereen van alle soorten één of twee stuks op heeft zitten we helemaal vol. Er is nog een flinke schaal gegrilde exemplaren over en ook nog een schaal met niet gegrild vlees. Afijn, Aldo en Monika weten al wat ze morgen eten en voor Robert en Patricia is er ook nog genoeg voor de lunch morgen. De rest gaat dan de vriezer maar in.
Na het eten hebben we nog Vin Santo met Cantucci als nagerecht. Zelf koffie maken hebben we geen zin in, dus vertrekken we met zijn allen richting de Circolo nadat we eerst even de plastic bordjes en andere troep hebben opgeruimd en Monika het vlees in de vriezer heeft gestopt. Vanzelfsprekend gaat Samuel ook mee, alle kinderen in het dorp lopen hier gewoon nog om 23:00 op straat.Als we langs het huis van "Fidel" komen vertelt Monika ons dat hij een gepensioneerd oog chirurg uit Pisa is. Hij is ook een enorm jachtfanaat, maar dat hadden we al begrepen uit het feit dat hij constant met zijn geweer op pad gaat.
Vanzelfsprekend heet hij niet echt Fidel, die naam hebben wij hem zelf gegeven omdat hij met zijn lange grijze baard en legergroene outfit sprekend op Fidel Castro lijkt. In werkgelijkheid heet hij Piero en is in de 80. Wat wij dachten dat zijn nicht of (klein)dochter is blijkt in werkelijkheid "Sua Donna", zijn vriendin dus, te zijn. Hij jaagt dus blijkbaar op meer dan alleen wild.
Bij de Circolo zit de gebruikelijke club dorpsbewoners en ook de zoon van buurman Mario komen we er tegen. We nemen allemaal nog een café corretto met uitzondering van Monika die een limoncello neemt.
Hoewel Robert's Italiaans beperkt is blijkt hij wel zo'n beetje het gele dorp te kennen en weet van iedereen wel iets. Misschien moeten wij toch eens wat vaker naar de Circolo gaan.
Langzamerhand vertrekken alle bezoekers van de Circolo richting huis en breken ook wij op. Robert en Patricia gaan rechtstreeks naar bed en wij drinken nog een laatste glas wijn met Aldo bij het zwembad. Dan is het mooi geweest. Buona Notte.
Vlees van Aldo's speciale adresje |
Natuurlijk ontbreekt de pasta niet, zo simpel, zo lekker |