Barberino di Mugello

Gisteren zagen we naast de bar waar we ons aperitivo deden een goede pasticceria. Vanzelfsprekend is deze vanmorgen ons eerste doel in Barberino. De dolci zijn heerlijk, zo lekker zelfs dat we besluiten er nog één te nemen en die te delen. Zalig, soms heeft het voordelen als je overnachtingsadres geen ontbijt biedt.
Voldaan gaan we het plaatsje verkennen. Na Scarperia valt Barberino een beetje tegen. Het mooiste is het plein waar we gisteren al waren met de loggia van Michelozzo.

Omdat het redelijk weer is rijden we naar het Lago di Bilancio, een kunstmatig meer aangelegd als waterreserve voor Florence. Overigens was hier heeeeel lang geleden een veel groter, natuurlijk meer.

We maken een relaxte wandeling langs het meer en zien onderweg twee keer een konijn. Eentje is niet schuw en blijft zitten om zich te laten fotograferen.

Dit konijn wilde best even poseren

We lopen op ons gemak naar de brug aan het eind van het meer, waar het water het meer in stroomt. Er staat een eenzame visser.

Paul zorgt er luid telefonerend voor dat we verder geen dieren meer tegen komen. ;-)
Gelukkig zijn er ook nog mooie planten, zoals dit soort orchidee achtige gele plantje. Die laten zich wat makkelijker fotograferen.





We hebben de wandeling goed gepland want als we bij de auto komen begint het net te regenen. Mooi moment om te gaan lunchen en dan naar de Barberino Designer outlet.

We komen voor de lunch terecht bij Ristorante Il Colle. Het ziet er een beetje uit als een soort wegrestaurant (het ligt ook aan de oprit naar de autostrada) en beneden is ook een zelfbediening gedeelte waar men overigens ook heerlijke worsten en vers gemaakte gevulde pasta's verkoopt. Wij vragen of de verse pasta's ook ter plekke gegeten kunnen worden en worden verwezen naar het restaurant dat op de bovenverdieping zit. Dat is een verrassing, een gezellig restaurant met een enorme hout gestookte open grill, pizza oven en een display met de mooiste stukken vlees voor steaks. Niet alleen Chianina, maar ook Angus, van dat vlees met die Japanse naam, enz. De steaks worden ter plekke afgesneden / gehakt en op de grill gelegd.

Pizza / brood oven (links) en een enorme grill, beide hout gestookt

Twee mannen discussiëren met de ober over welk stuk vlees ze zullen nemen. Er worden wat steaks getoond en na uitgebreide consultatie wordt een keuze gemaakt.
Wij beperken ons toch maar tot de pasta. Gisteren hebben we al vlees gegeten en zo'n steak vind ik toch een beetje te heftig voor de lunch, hoewel de overige gasten daar duidelijk minder moeite mee hebben. Ik neem vers gemaakte ravioli in een zalige burro e salvia (boter en salie) saus en Paul kiest voor de tagliatelle van kastanjemeel met een saus van gemalen hertenvlees. Heerlijk, beide gerechten. Als nagerecht delen we een millefoglie scomposto da cantucci, vin santo e zuppa inglese. We ploffen bijna, maar hebben toch de neiging om het bord schoon te likken.

Na de lunch gaan we naar de Barberino Designer Outlet. Geen overdekt winkelcentrum a la Zuidplein of Hoog Catherijne, maar losse winkeltjes in allerlei nagebouwde stijlen, van Toscaanse huisjes tot renaissance paleizen, middeleeuwse torens en stadspoorten. Heerlijk fake en plastic aandoend allemaal, een soort koopgoot in het kwadraat. Maar dan wel met winkels van mooie merken i.p.v. Hunkemuller en Esprit, hoewel ondertussen de zaken van o.a. Armani Jeans enz. al weer vertrokken lijken.

Paul heeft een nieuwe "colbert jas" nodig ter vervanging van degene die hij een paar jaar geleden heeft gekocht, een jas die er van buiten uitziet als een soort colbertje met knopen maar aan de binnenkant wel een lekkere gewatteerde voering met rits heeft tegen de kou, een soort ingebouwde bodywarmer. Hiervoor is hij al geslaagd bij Mangini, maar in de outlet hier ontdekt hij een prachtige wollen winterjas met ingebouwde bodywarmer. Mooi voor over een kostuum in ons gure klimaat.

Paul vraagt altijd aan mij of ik nog geen schoenen had als ik met een nieuw paar thuis kom, maar zelf kan hij er ook wat van. De Geox winkel oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht en hij loopt dus, bijna letterlijk, met een nieuw paar de winkel uit. De oude Geox kunnen in Montecchio achterblijven. De Pratesi schoenen die hij al had gekocht moeten maar met Pa en Ma mee terug naar Nederland, want de handbagage zit ondertussen wel vol.

Ik laat me nog verleiden door Paul tot het aanschaffen van een broek met bijpassend giletje. Dat weegt gelukkig niets en kan nog wel in mijn koffertje. Daarna is het ook wel tijd om richting Montecchio te gaan, via de binnenwegen is het nog bijna 2 uur rijden en we hebben geen zin om de autostrada te pakken. Zo zien we nog wat van deze streek, hoewel de omgeving bij Prato niet echt heel interessant is (veel industrie en drukke forensen dorpjes).

We sluiten de dag af met een pizza bij de pizzeria in la Rosa.